دیابت نوع یک
دیابت نوع یک که گاهی به نام دیابت کودکان، دیابت نوجوانان و یا دیابت وابسته به انسولین هم گفته می‌شود حدوداً بین 5 تا 10 درصد از کل مبتلایان به دیابت را تشکیل می‌دهد. علیرغم اینکه اکثر دیابتی‌های نوع یک کودکان و نوجوانان هستند (از هر 400 الی 500 کودک، یک نفر) احتمال ابتلای به این بیماری برای افراد در هر گروه سنی و با هر جنسیتی وجود دارد.
دیابت نوع یک، نوعی بیماری خود ایمنی با دلیل ناشناخته است که بر اثر از بین رفتن سلول‌های بتا لوزالمعده به وجود می‌آید و درنتیجه، بدن دیگر قادر به تولید انسولین نخواهد بود و در نتیجه قند خون فرد بالا رفته و نشانه‌های دیابت ظاهر می‌شود. تاکنون هیچ علت دقیقی که بتواند چگونگی ابتلا به این بیماری را توجیه کند، یافت نشده است. گمان می‌رود که زمینه های ارثی و یا ژنتیکی هم در ابتلا به دیابت نوع 1 نقش داشته باشند، اما نقش پررنگی ندارند. محققان بر این عقیده‌اند که این عوامل، ممکن است تا مدت‌ها خاموش بوده و بر اثر یک محرک محیطی همچون شوک عصبی ناگهانی، مصرف داروی شیمیایی و یا ورود یک ویروس به بدن، خود را نمایان سازند اگرچه این عوامل تا امروز در حد فرضیات پزشکی باقی‌مانده و اثر قطعی این عوامل بر رخ دادن دیابت نوع 1 اثبات نشده است.
با اینکه تا به امروز راه پیشگیری و درمان قطعی‌ای برای دیابت نوع یک کشف نشده است، اما با پیشرفت تکنولوژی و ورود تجهیزاتی مانند دستگاه‌های دقیق تست قند، دستگاه‌های پایش مداوم قند خون (سنسورهای قند)، قلم‌ها و پمپ‌های انسولین و … مدیریت قند خون نسبت به گذشته آسان‌تر شده است. همچنین طی سال‌ها اطلاعات علمی درباره مدیریت قند خون افزایش یافته است، که با یادگیری آن‌ها ریسک عوارض دیابت مانند ناراحتی‌های قلبی، نابینایی، فشارخون بالا، اختلالات عصبی و نارسایی‌های کلیوی در افراد دیابتی کاهش پیدا کرده است. این آموزش‌ها منجر به ایجاد 7 رفتار خودمراقبتی زیر می‌شود:
1- پذیرش بیماری و ارتباط مؤثر با کادر درمان
2- تغذیه سالم
3- فعالیت بدنی
4- استفاده درست از داروها
5- پایش قند خون
6- توانایی حل مسئله
7- کاهش و پیشگیری از عوارض دیابت
آموزش‌های استاندارد گابریک برای افراد دیابتی مطابق با این مهارت‌ها طراحی شده است و شرکت در آن‌ها و آموزش در زمینه دیابت به تمامی افراد مبتلا به دیابت نوع یک توصیه می‌شود.
