از کشف انسولین تا انسولین های هوشمند

هزاران سال است که انسان‌ها با دیابت آشنایی دارند، اما تا سال‌های اخیر، علت دیابت مشخص نبود. پزشکان از روش‌های مختلفی همچون استفاده از داروهای گیاهی و رژیم‌های بسیار سخت و طاقت‌فرسای کم کربوهیدرات برای درمان و کنترل دیابت استفاده می‌کردند که هیچ‌یک مؤثر نبود و حتی باعث کاهش طول عمر و کیفیت زندگی افراد دیابتی می‌شد.

تا مدت‌ها دانشمندان اعتقاد داشتند که دلیل بروز دیابت به مسائل گوارشی مربوط می‌شود؛ تا اینکه در سال 1869 یک زیست‌شناس آلمانی به نام پاول لانگرهانس با بررسی بافت پانکراس، متوجه شد که مجموعه سلول‌هایی در پانکراس قرار دارند که مثل جزایری در آن شناورند اما عملکرد آن‌ها را نمی‌دانست. بعدها اسم این سلول‌ها را جزایر لانگرهانس گذاشتند. تا اینکه در سال 1889 دو دانشمند در حین بررسی نقش آنزیم‌های پانکراس بر روی سگ‌ها متوجه شدند که با خارج کردن پانکراس، سگ‌های دچار علائم پر ادراری و دفع قند قابل‌توجهی در ادرار شدند و به این نتیجه رسیدند که علت دیابت می‌تواند به پانکراس مرتبط باشد.

در سال 1901 یک پاتولوژیست آمریکایی این ایده را مطرح کرد که احتمالاً جزایر لانگرهانس مسئول ترشح ترکیبی هستند که کار کنترل قند را به عهده دارد. با توجه به این یافته‌ها تلاش‌های برای استخراج ترکیب کنترل قند خون از پانکراس حیوانات مختلف آغاز شد. عصاره استخراج شده به روش‌های خوراکی و تزریقی به افراد دیابتی داده شد که به دلیل ناخالصی آن منجر به مسمومیت‌ و عوارض شدید شد.

تا اینکه در سال 1920 ایده استخراج ترشحات جزایر لانگرهانس به ذهن دکتر بانتینگ خطور کرد و این‌چنین، مسیر پر پیچ ‌و خم کشف انسولین شروع شد. طی 2 سال بعد با تحقیقات و پژوهش‌های بسیار، استخراج و خالص‌سازی عصاره جزایر لانگرهانس توسط بانتینگ و همکارانش انجام شد که ابتدا به صورت خوراکی روی انسان آزمایش شد که مؤثر نبود. امروزه می‌دانیم که ساختار پروتئینی انسولین در اسید معده از بین می‌رود اما در آن زمان این اطلاعات در دسترس نبود؛ بنابراین دکتر بانتینگ در آزمایش انسانی بعدی، برای اولین بار، عصاره پانکراس را به یک پسر 14 ساله به نام لئونارد تامپسون تزریق کرد. لئونارد در زمان بستری تنها 29.5 کیلو وزن داشت، این تزریق به دلیل خالص نبودن عصاره پانکراس چندان مؤثر نبود اما دو هفته بعد، عصاره خالص‌تری به دست آمد و بعد از تزریق آن، حال لئونارد بهبود چشمگیری پیدا کرد. مورد لئونارد نقطه عطفی در تحقیقات انسولین بود. در همان زمان، تزریق انسولین به یک پزشک جوان تازه دیابتی جان او را نجات داد و بدین ترتیب تا به امروز انسولین به صورت تزریقی تجویز می‌شود.