به طور کلی هر چه سابقه دیابت طولانی‌تر باشد، احتمال بروز رتینوپاتی بیشتر است. تقریباً همه افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و اکثریت افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مستعد رتینوپاتی دیابتی غیر پرولیفراتیو هستند، اما رتینوپاتی پرولیفراتیو که می‌تواند سبب اختلال جدی در بینایی شود، کمتر شایع است.

کنترل قند خون، کنترل فشارخون، مدت‌زمان ابتلا به دیابت و ژنتیک از عواملی هستند که می‌توانند در پیشگیری از رتینوپاتی مؤثر باشند.  احتمال بروز رتینوپاتی در افرادی که قند خون خود را بهتر کنترل می‌کنند، کمتر است.

باید توجه داشت که در بسیاری موارد، رتینوپاتی غیر پرولیفراتیو و حتی رتینوپاتی پرولیفراتیو (که بسیار خطرناک است) علامتی ندارد تا زمانی که شبکیه به‌شدت آسیب ببیند که این زمان برای درمان می‌تواند دیر باشد. بنابراین افراد مبتلا به دیابت باید به شکل منظم برای معاینه شبکیه به متخصصین شبکیه مراجعه نمایند. توصیه شده است که افراد مبتلا به دیابت نوع 2 از زمان تشخیص و افراد مبتلا به دیابت نوع 1، پس از گذشت 5 سال از زمان ابتلا با نظر پزشک، حداقل سالی یک بار باید برای بررسی شبکیه به متخصص شبکیه مراجعه نمایند.

گام‌های بزرگی برای درمان رتینوپاتی دیابتی برداشته‌ شده است و روش‌های درمانی متعددی برای  حفظ سلامت بینایی وجود دارد. البته هر چه تشخیص رتینوپاتی سریع‌تر باشد، احتمال درمان موفقیت‌آمیز بیشتر خواهد بود، مخصوصاً در زمانی که بافت هنوز نرمال بوده و آسیب کمتری به آن وارد شده است.

بنابراین با کنترل مناسب قند خون، انجام معاینات منظم و همکاری با تیم درمان می‌توانیم سلامت چشمان خود در دیابت حفظ نماییم.