انواع مختلفی از پمپ‌های انسولین در دسترس هستند و تیم مراقبت دیابت می‌تواند به شما در انتخاب بهترین پمپ کمک کند. به طور کلی، دو نوع دستگاه پمپ وجود دارد:

پمپ‌های معمولی انسولین (Traditional Insulin pumps)

پمپ‌های انسولین دارای سیستم مکانیکی پمپاژ هستند و مخزن انسولین توسط یک لوله باریک و سِت تزریق به بدن متصل می‌شود. بدنه پمپ حاوی دکمه‌هایی است که می‌توان با آنها برنامه تزریق انسولین‌های غذایی و برنامه‌های میزان انسولین پایه را تنظیم کرد و یا تزریق انسولین را به طور موقت قطع نمود.

پمپ‌های پچ انسولین (Insulin patch pumps)

این پمپ‌ها به طور مستقیم روی بدن قرار می‌گیرند و مخزن، مکانیسم پمپاژ و سِت تزریق آن درون یک بسته کوچک قرار دارد. کنترل این پمپ‌ها به صورت بی‌سیم و توسط یک دستگاه جداگانه انجام می‌شود که می‌توان مقدار تزریق انسولین غذایی را با آن تنظیم نمود. 

سیستم‌های سنجش هوشمند در پمپ‌های انسولین نوین 

• پمپ‌های امروزی قادر هستند میزان انسولین غذایی مورد نیاز برای هر وعده غذا را بر اساس میزان مصرف کربوهیدرات، حساسیت به انسولین و میزان قند قبل از غذا محاسبه و به بیمار اعلام نمایند. به این ترتیب بیمار با دقت و صحت بیشتری می‌تواند دوز انسولین مورد نیاز در هر وعده را تنظیم نماید.
• برخی پمپ‌ها دارای سنسور چک قند خون نیز هستند (پمپ real time) که میزان قند مایع میان بافتی را هر 5 دقیقه یکبار چک و ثبت می‌نمایند و در صورت کاهش و یا افزایش قند (نسبت به میزان قابل قبول تعریف شده) با زنگ هشدار مخصوص به بیمار اخطار می‌دهند.
• بعضی از پمپ‌ها این قابلیت را دارند که در صورت کاهش قند، بدون اینکه به بیمار اعلام نمایند، خودبه‌خود تزریق انسولین پایه را به طور موقت قطع ‌نمایند و با افزایش مجدد قند خون، تزریق انسولین پایه را دوباره شروع کنند. این قابلیت به ویژه برای والدین کودکان کوچک‌تر که خطر افت قند خون هنگام خواب در آنها بیشتر است، بسیار کاربرد دارد.
• پزشک معالج می‌تواند به کمک نرم افزار کامپیوتری داده‌های حاصل از پمپ را به صورت جدول و نمودار مشاهده نماید و تغییرات لازم را در میزان انسولین مصرفی برای بیمار اعمال نماید.
• پمپ‌هایی در دست ساخت است که قادر به تجویز دو گانه هورمون انسولین و گلوکاگون در موارد افزایش و کاهش قند خون به صورت خودکار است که به Bionic Pancreas معروف است.